‘Men ziet dit als een spelletje van ons, maar zo is het niet’
- Gegevens
In november 1973 keek heel Nederland vol verbazing toe hoe een groep kinderen overging tot bezetting van het tehuis in Amersfoort waar zij waren geplaatst. Als verslaggever van de Amersfoortse Courant schreef ik er destijds over. Een paar jaar geleden reflecteerde ik op de gebeurtenissen van toen en op de verhalen die ik erover schreef.
Vijftig jaar na de Ortthuis-affaire verschijnt in het Jaarboek 2023 van het Amersfoortse historisch genootschap Flehite een artikel waarin uitgebreid wordt ingegaan op de achtergronden van het conflict. Hieronder een verkorte versie daarvan.
Lees meer: ‘Men ziet dit als een spelletje van ons, maar zo is het niet’
Zaanlander-verslaggevers als ramptoeristen
- Gegevens
Al meer dan een halve eeuw geleden verruilde de redactie van dagblad De Zaanlander het gebouw van de Zaanlandse Stoomdrukkerij aan de Stationsstraat in Koog aan de Zaan voor een onderkomen in Wormerveer. Een kwarteeuw later werd de drukkerij door brand verwoest. Nu zijn er plannen om op die plaats een luxehotel te bouwen. Reden genoeg om terug te gaan naar de Stationsstraat en herinneringen op te halen: eerst aan het gebouw, nu aan de journalisten die er werkten.
Herman zou wel raad hebben geweten met die slakken
- Gegevens
Op geheimzinnige wijze dringen in dit jaargetijde slakken ons huis binnen, op even geheimzinnige manier vertrekken ze weer. Waarheen leidt hun spoor? Mijn gedachten dwalen naar mijn neef en jeugdvriend Herman Roode. Machinemonteur. Brandweerman. En iemand die alles wist van slakken.
Lees meer: Herman zou wel raad hebben geweten met die slakken
Gelukkig hebben we de foto’s nog
- Gegevens
Wat is dat toch met kranten en hotels? Eerder schreef ik over de leegstaande gebouwen van de Volkskrant en De Typhoon, waarin hotels werden gevestigd. Nu worden er plannen ontwikkeld om op het terrein tegenover station Zaandijk Zaanse Schans waar ooit De Zaanlander stond, een luxueus hotel van liefst tweeënnegentig kamers te bouwen. Die plannen verdwenen in de ijskast, maar werden onlangs opnieuw ingediend bij de gemeente Zaanstad. Tijd om terug te gaan naar de Stationsstraat, Koog aan de Zaan
Een tableau met dubbeltjes en stuivers bijeengebracht
- Gegevens
De plannen voor een hotel op de lege plek tegenover station Zaandijk Zaanse Schans worden weer afgestoft. Toeval: bijna op hetzelfde moment dat ik dit lees in De Orkaan, sta ik in het Zaans Museum oog in oog met een tegeltableau dat bijzondere herinneringen oproept aan het gebouw van Dagblad De Zaanlander dat daar ooit stond.
Lees meer: Een tableau met dubbeltjes en stuivers bijeengebracht
‘Stroom’: Rauw, accuraat, fantastisch portret van de Zaan
- Gegevens
Daar moet iedereen heen. Fotografen Bert Verhoeff en David Galjaard geven in het Zaans Museum hun visie op de Zaanstreek.
Lees meer: ‘Stroom’: Rauw, accuraat, fantastisch portret van de Zaan
Hier had die visfoto moeten staan
- Gegevens
Wat jammer dan geen enkele redacteur van De Typhoon of De Zaanlander er ooit aan gedacht heeft in de jaren zeventig of tachtig. Want wat zou het een prachtige reportage zijn geweest: een dagje uit vissen met Henk Groot, Cees Groot, Piet Kruiver en Jan Jongbloed. Drie grote Zaanse spitsen samen met de roemruchte keeper van twee WK-finales, die allen naast het voetballen als allergrootste passie hadden een hengeltje uitleggen ergens in het waterrijke Noord-Holland.
Mijn hondenlevens deel 1: Hoe een agressieve hond een lief jongetje voorgoed de stuipen op het lijf joeg
- Gegevens
Al toen ik vier jaar was, ging het fout tussen mij en de hond. Een al te agressief blaffend vervaarlijk monster maakte voorgoed een einde aan een mogelijke relatie met de trouwste vriend van de mens. Toch bleven ze mijn leven binnenkomen. Een overzicht van mijn hondenlevens. Deel 1: Tristan, de jachthond.
Kamp Bakkum, het verloren paradijs
- Gegevens
We hadden in 1957 nooit moeten gaan. Niet naar Bakkum, waar alles anders was geworden. Laatste aflevering in mijn zomerserie 2023, over vakanties in de jaren vijftig en zestig: hoe The Dutch Mountains voorgoed hun glans hadden verloren.
Een fietstas vol met goede raad
- Gegevens
Het is 1961, je bent vijftien jaar en je viert vakantie bij familie. Deel 3 in mijn serie vakantieverhalen uit de jaren vijftig en zestig: van opa en oma Berghege in Oosterbeek op weg naar het diepe Zuiden. Op de fiets, beladen met waarschuwingen en raadgevingen van thuis: ‘Jullie kennen de spelregels van de beleefdheid.’
Fietsend naar de Slag om Arnhem
- Gegevens
