De paus en ik
- Gegevens
En nu is hij dood – paus Franciscus. De enige paus die ik ooit in levende lijve heb mogen aanschouwen. Mijn herinneringen aan opeenvolgende zaakwaarnemers van Christus op aarde.
Alles wat ik altijd wilde vragen maar nooit voor mijn verjaardag kreeg
- Gegevens
In alle stilte heb ik gisteren mijn verjaardag gevierd. Beginnen met een uurtje in de fitnessruimte, afsluiten met een gezellige visite van vrienden en familie. Cadeautjes nam niemand mee, op mijn verzoek. Niets meer te wensen. Dat was ooit wel anders. De cadeautjes waar ik als jongen van droomde maar nooit kreeg, roepen nog altijd een sensatie op die nooit is verdwenen.
Lees meer: Alles wat ik altijd wilde vragen maar nooit voor mijn verjaardag kreeg
De Hallen verdwenen, de Saint-Eustache bleef, maar Jezus ziet er nu wel wat anders uit
- Gegevens
Tientallen keren ben ik in Parijs teruggekeerd na mijn eerste reis in 1967, toen wij – een groepje van zeven Zaanse jongens op de brommer – een avontuurlijke reis naar de Franse hoofdstad maakten. Een hoogtepunt van die reis was een rondwandeling door Les Halles, een complex enorme negentiende-eeuwse markthallen dat ‘de buik van Parijs’ werd genoemd. We keken er op de vroege ochtend van de 15e juli 1967 onze ogen uit.
Op een van de foto’s die we namen van de bedrijvigheid was een kerk zichtbaar, waarvan ik pas jaren later de naam achterhaalde: de Eglise Saint-Eustache. Een imposante kerk die centraal stond op die grote markt.
Lees meer: De Hallen verdwenen, de Saint-Eustache bleef, maar Jezus ziet er nu wel wat anders uit
Verjaardag in de jaren vijftig: een legerjeep, een krappe borstrok en ‘Bulletje en Bonestaak’
- Gegevens
April nadert, de maand van mijn verjaardag. Waar zijn de tijden gebleven dat ik daar verlangend naar uitkeek?
Niet de toeristische route langs de Zaan
- Gegevens
DE ZAAN IN BEWEGING' is de titel van een wandeling langs de rivier de Zaan, die is uitgezet op initiatief van het Zaans Museum. Niet toevallig draagt de route dezelfde naam als de succesvolle expositie die in 2023 en 2024 liep in het museum, over de soms bizarre manier waarop wonen en werken in de Zaanstreek samenvallen. Met mijn oude schoolvriend Jan Jaap Berkhout wandel ik de negen, of twaalf, kilometer van station Wormerveer naar station Zaandam, en we vallen van de ene in de andere verbazing. "Zou jij hier nog willen wonen?"
Praten met Natasja
- Gegevens
Een rouwcafé waar ouders van overleden kinderen bijeenkomen. Om te praten over hen die er niet meer zijn, maar die zo diep gemist worden. Zoals Natasja.
Natasja op het strand
- Gegevens
Ik ging voor Piet Kruiver naar de studentenvereniging waar mijn maatje Ot Louw lid van was. Maar de ochtend in Huizen nam een onverwachte afslag.
Harry Kal: mahjong als familiespel
- Gegevens
Harry Kal op een riichitoernooi in Doetinchem, november 2011.
HARRY KAL is niet meer.
Hij werd de laatste jaren al nauwelijks meer gesignaleerd op nationale en internationale mahjongtoernooien. Zelfs voor zijn riichiclubje Furiten kwam hij nog maar heel weinig in actie; zijn meest recente optreden dateert van drie jaar geleden, 27 januari 2022. Maar ook het jaar daarvoor kwam hij al nauwelijks in actie. Een van de laatste keren dat hij bij ons thuis speelde, had hij een zuurstoftank bij zich om aan te sluiten op zijn neusbril. Harry had een longaandoening, waardoor ademhalen voor hem heel moeilijk was. Hij kon nog zo weinig spelen dat hij in arren moede maar bedankte als lid van de Nederlandse Mahjong Bond.
Harry was gek op mahjong. (Hij sprak dat altijd uit als mahjong, met de klemtoon op de eerste lettergreep.) Het moet voor hem een lijdensweg zijn geweest zo weinig te kunnen spelen. Zoals zijn laatste jaren wat gezondheid betreft een lijdensweg waren. Hij overleed 9 januari in zijn woning in Huizen, 62 jaar jong.
Twee bruiloften en een begrafenis
- Gegevens
Wat heeft Martin een rare schoenen aan, dacht mijn broer. Die passen helemaal niet bij de rest van zijn kleding.
Bij de uitvaart van mijn schitterende dochter Natasja droeg ik mijn trouwschoenen. En dat kon mijn broer natuurlijk niet weten, dat ik schoenen uit 1970 aan had.
Ik had ze destijds gekocht bij de Zaanlandsche Schoenhandel in de Westzijde in Zaandam. Daar kochten we altijd onze schoenen. We werden daar meestal geholpen door de baas zelf: meneer De Vries, een heel dunne man, die verre familie van ons was en stiekem een oogje op m’n moeder had. Maar toen ik die trouwschoenen kocht, leefde zij allang niet meer. Ik zal ze wel gekocht hebben samen met Dicky, de aanstaande bruid. Schoenen in je eentje kopen, dat doe je niet. Ik niet. Bovendien, zegt Dicky altijd: “Ik moet naast je lopen.”
Voor wie me nog zoekt op Facebook: stop maar. Ik ben ermee gekapt sinds Mark Zuckerberg, de baas van Meta/Facebook, zich met huid en haar heeft overgeleverd aan Donald Trump. Tijd voor mij om mijn account te sluiten.