eusebio

In 1962 konden Rob Berghege en ik - ik net zestien, Rob nog net vijftien - kaartjes kopen voor de Europacupfinale in het Olympisch Stadion. Wij waren beiden fans van Real Madrid, met die fantastische geheel witte tenues, en met sterren als Di Stefano, Puskas en Kopa.

We hadden ze al veel op tv gezien en nu hadden we kaartjes gekocht bij sigarenhandel Bouk Schellingerhout aan de Zuiddijk in Zaandam. De wedstrijd zou onder leiding staan van onze grote Nederlandse scheidsrechter Leo Horn.

Ik kon er niet omheen het aan mijn vader te vertellen, Zo'n avond naar Amsterdam kon ik moeilijk onder tafel schoffelen. Ik deed het met tegenzin, omdat ik zijn reactie vreesde. En exact waar ik bang voor was, gebeurde: er kon geen sprake van zijn. - Maar we hebben de kaartjes al gekocht, zei ik, en dat was ook zo. Ze zullen niet vreselijk duur geweest zijn, misschien vijf of tien gulden. Maar daar wist mijn vader wel wat op. Schellingerhout was immers een collega-sigarenwinkelier en ze kenden elkaar. Een uur later had hij het geregeld: wij konden de kaartjes terugbrengen en kregen ons geld terug. Bouk zou het niet veel hebben kunnen schelen, er zal belangstelling genoeg voor de wedstrijd geweest zijn. Rob had natuurlijk niets met mijn vader te maken, maar hoewel hij er van zijn ouders wel heen mocht, leverde hij ook zijn kaartje in; in zijn eentje naar Amsterdam en het Olympisch gaan, daar vond hij niets aan.

Zo zagen wij een van de meest roemruchte Europacupfinales ooit niet live, maar gewoon thuis, op de tv. Wat iedereen zich herinnert van die wedstrijd, waren niet alleen de doelpunten van de 'Parel van Mozambique', Eusebio, maar ook zijn uitzinnige vreugde na afloop (zie foto). Sommige bladen speculeerden daarna dat hij doping had gehad.
Rob en ik waren een beetje teleurgesteld in de uitslag, omdat Real verloren had. Naderhand werd pas duidelijk dat het grote tijdperk van Real Madrid, dat de belangrijkste Europese beker al een aantal keren had gewonnen, even voorbij was, na de 5-3 nederlaag in het Olympisch stadion. Nu kwam het tijdperk-Benfica.
Maar wij vonden het nog veel erger dat we die historische wedstrijd hadden moeten missen. Onze idolen waren binnen handbereik geweest, en we moesten ze tussen onze vingers door laten glippen.
Waarom we niet naar die wedstrijd mochten van mijn vader? Ik weet het niet meer, het zal wel een gevolg zijn geweest van mijn slechte schoolresultaten in die die tijd, of dat ik meisjes in huis haalde die niet van de kerk waren. Mijn puberteit was een permanente strubbeling tussen mijn vader en mij. Uiteindelijk is het goed gekomen. We hebben samen heel wat Europacupwedstrijden gezien. Thuis, op de bank.

Copyright © 2015-2024 Studio Martin Rep Bussum