Op de valreep van 2022 overleed mijn geliefde Volkskrant-collega Peter van den Berg, 76 jaar oud. Ik maakte hem in mijn Volkskrant-tijd mee op de eindredactie binnenland, later (en eerder) werkte hij onder meer op de stadsredactie Amsterdam. Voor de Volksknar, het clubblad van het genootschap van ouwe knarren van de Volkskrant, schreef ik over de laatste keer dat ik Peter, toevallig, ontmoette.
Voor mijn 72ste verjaardag had ik een mooi cadeautje voor mezelf bedacht. Een nacht in het Volkshotel – ‘met mijn eigen vrouw’, zou Peter van den Berg zeggen. Twee mooie dagen in de hoofdstad – ‘van ons land’, zou Peter zeggen.
Inchecken tussen jong, hip volk bij de receptie. De stad in om lekker te eten, op tijd terug om nog een beetje te chillen in het hotel. Rondhangen in de hal, je kon er in een kappersstoel gaan zitten, sjoelen en darten tussen het internetten door. Vanaf de zevende etage het prachtige uitzicht bekijken dat in 29 jaar niet echt veranderd leek. Maar ja, het was donker natuurlijk.
Wakker worden op mijn verjaardag, 10 april 2018, een mooie voorjaarsdag. Na het Engelse ontbijt wandelden we naar buiten, op weg naar het Rijksmuseum, om Marten en Oopjen voor de eerste keer te zien.
We liepen richting de Weesperzijde. Bij de brug over de Amstel, vlak bij zijn huis, stond hij opeens voor me. Peter van den Berg, een grote plastic zak in zijn linkerhand.
‘Hé Johnny’, lachte hij. En toen: ‘Jij bent vandaag jarig.’
Peter was de liefste collega die ik ooit heb gehad. Altijd belangstellend, nooit chagrijnig. Vanaf de dag dat we kennismaakten noemde hij me Johnny, naar mijn beroemde voetballende achterneef. We kwamen er snel achter dat we van dezelfde jaargang, 1946, waren. Ik rekende hem voor dat ik op de honderdste dag van dat jaar was geboren; sindsdien herinnerde hij me daar op gezette tijden aan. ‘Nog maar 25 dagen tot de honderdste dag, Johnny.’
Die honderdste dag van 2018 was de laatste keer dat ik Peter heb gezien.
Ik durf haast niet te bekennen dat ik zijn verjaardag nooit heb kunnen onthouden.
Lees het complete nummer van de Volksknar, grotendeel gewijd aan Peter van den Berg
