hans hoefkens

En opnieuw is een collega verdwenen zonder dat we hem naar zijn laatste rustplaats hebben kunnen vergezellen. Zondag 16 augustus overleed Hans Hoefkens, in de jaren zeventig een van mijn collega’s bij de Amersfoortse Courant. Begin augustus kreeg ik bericht van zijn zoon Wouter dat Hans het niet lang meer zou maken. Ik stuurde hem een laatste brief. Hieronder een bewerkte versie daarvan.

Beste Hans,

Lange tijd geleden, een halve eeuw maar liefst, waren we collega’s. Goede collega’s. Volgens mij werkte je al op de stadsredactie Amersfoort toen ik, december 1970, mijn intrede maakte. Jij was de meest linkse activist van het vrolijke groepje, met je VVDM-verleden, wat nog eens benadrukt werd door je langharige kapsel. Je had prachtige blonde krullen — ik geloof dat je die nog steeds hebt — en meestal een lichtblauw spijkerpak aan. We discussieerden serieus maar nooit op het scherp van de snede en hadden zo onze bedenkingen tegen hoofdredacteur K.L. Koopmans. Vijftig jaar later denk ik: hij had dat linkse zooitje toch maar bij zijn volle verstand aangenomen. Ik had bij mijn sollicitatie vermeld dat ik op de PPR stemde, jij was bekend bij de BVD, Puck Wagenaar, Eric Outshoorn, Willem Beusekamp, het was een en al PSP, PPR,  PvdA, noem maar op. Terwijl Koopmans zich min of meer openbaar bekeerde tot het conservatieve DS’70 van de ‘jonge Drees’. 

’s Avonds, als de kopij was ingeleverd en de laaste vellen papier in de buizenpost waren gefrommeld, reden we naar De Snuifmolen bij de Kamperbinnenpoort om daar saté te eten. ’s Middags hadden we soms al een paar uur doorgebracht in Onder de Linde, ODL zoals jij het meestal noemde, waar in een klein opkamertje een eenarmige bandiet oftewel piekenslikker stond die, als je hem goed heen en weer schudde of op zijn kop hield, soms een piekenspuwer werd. We gingen naar Frans Rühl die een coffeeshop had in de Krommestraat; hij scheen hasj en wiet te verkopen, maar ik kan me niet herinneren dat ik dat daar ooit heb gehaald. Ik heb pas mijn eerste joints opgestoken in mijn periode ná de AC, zo vroeg was ik er niet bij.

Beuskever gesloopt 

Ik herinner me de Volkswagen Kever van collega Willem Beusekamp die totaal verrot was en waar hij nog één middagje lol van wilden hebben. We crossten ermee door het bos bij Amersfoort tot hij volkomen aan gort was en we hem ten slotte dumpten in de zandafgraving bij de Stichtse Rotonde. Met Beusekamp was je redelijk bevriend en je hebt zelfs samen met hem een etage gehuurd in de Schimmelpenninckstraat in Amersfoort. Onder leiding van een gesjochte interieurarchitect moest alles in zwartwit worden uitgevoerd. Op een dag liep hij dwars door een glasdeur, de hele boel zat onder het bloed. De man zelf was spoorloos, naderhand bleek dat hij in Onder de Linde zijn schrik zat weg te drinken.

De stadsredactie bestond uit vier man. Naast jou en mij was er nog Hans van Harten, een wat stille maar zeer getalenteerde jonge journalist, die aan waterpolo deed op hoog niveau maar helaas op jonge leeftijd is gestorven. En het geheel stond natuurlijk onder de leiding van de charismatische Jos Bouten, die wij allen zo graag mochten dat we hem zijn gebrek aan leidinggevende kwaliteiten maar al te graag vergaven.

Voetbalteam AC LimburgIk heb een vreselijk leuke tijd meegemaakt daar aan de Snouckaertlaan. Eigenlijk realiseer ik me pas nu, nu ik al deze dingen opschrijf, hoe leuk het wel was. Jij maakte later de overstap naar De Gooi- en Eemlander en kort daarna naar een voorlichtingsfunctie in Hilversum. Toen wij elkaar een paar jaar geleden spraken tijdens een reünie van de AC, vertelde je mij dat de krant toch de mooiste periode in je leven was. Dat geldt ook zeker voor mij. Niks zo mooi als dat ding dat je dagelijks van de drukpers kunt rukken en dat zo lekker naar inkt stinkt.

Hans, ik ben blij dat ik die tijd met jou heb kunnen meemaken. Je bent voorgoed een deel van mijn leven geworden. Ik vond het fijn dat ik je heb leren kennen, ik vond het jammer dat we destijds afscheid moesten nemen toen onze wegen zich scheidden.

Martin

 

Hans werd eind juli overgebracht naar het Hospice Huizen. Daar overleed hij op 16 augustus in het bijzijn van zijn dierbaren. Een dag eerder had men dankzij de wensambulance zijn laatste wens ingewilligd: nog één keer een bezoek aan de Slangenburg en St.-Willibrords Abdij in Doetinchem. Hij is 71 jaar geworden.

Vanwege de coronabeperkingen werd Hans in kleine kring begraven.

acreunie 2014

Copyright © 2015-2024 Martin Rep | Radboudlaan 14 | 1402 XP  Bussum