Wim T. Schippers in het Wily DobbeplantsoenHij zaaide meer verwarring dan welke andere Nederlands kunstenaar dan ook. Hij is de bedenker maar ook de vormgever van het woord ‘gekte’; van de Pindakaasvloer, die werd aangekocht door het gerespecteerde Museum Boijmans van Beuningen (2010); hij zette het Amsterdamse uitgaanspubliek voor gek met de theatervoorstelling Going to the dogs (1986), die volle zalen trok in de Amsterdamse Stadsschouwburg (de acteurs waren herdershonden) en hij haalde vrolijk naakt op de brave vaderlandse tv (Hoepla, 1967; Waldolala, 1978). Volgend jaar wordt Wim T. Schippers, opgegroeid in Bussum, tachtig jaar. Zijn jongere broer Jan eert hem met een hilarisch artikel in het Bussums Historisch Tijdschrift waarin zijn Bussumse jaren centraal staan, en onthult en passant het geheim van het Willy Dobbe plantsoen.

dobbeplantsoen

Wim T. Schippers, Nederlands programmamaker, acteur, stemacteur, schrijver, presentator en beeldend kunstenaar (dit alles volgens Wikipedia) zit niet echt te wachten om over zijn persoonlijk leven ondervraagd te worden. Toch was dat precies wat ik van plan was toen ik het idee kreeg om met de geestelijk vader van Jacques Plafond, Sjef van Oekel, Boy Bensdorp, Wilhelmina Kuttje jr. en talloze andere creaties rond te wandelen door het dorp waar ik woon en waar hij opgroeide. Het leek me een leuk verhaal voor mijn website, en tegelijk voor het Bussums Historisch Tijdschrift. Wim Theodoor Schippers is weliswaar geboren in Groningen (1 juli 1942), maar hij laat zijn eerste kunstzinnige sporen na in het Bussum van de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw, waar het gezin in 1948 was komen wonen. Inmiddels is hij al lang woonachtig in Amsterdam (een plaatsje in de buurt van Bussum).

Voor dat plan had ik de hulp en tussenkomst nodig van zijn vijf jaar jongere broer. Jan Schippers woont bij mij om de hoek, nog altijd in zijn ouderlijk huis. Volgens Jan moet zijn broer altijd zuchten als ‘mensen achter hem aanzitten voor biografische gegevens’. “Die heeft hij steeds afgepoeierd.” Ik zou dus niet veel kans maken op een interview. Jan loste het probleem op met een veel beter idee. Wie zou het verhaal beter kunnen schrijven dan hijzelf, de broer van de jubilaris, en wie heeft meer verhalen over zijn broer, de meest geniale Bussumer aller tijden? Bovendien heeft Jan zijn sporen verdiend in de journalistiek. Hij was jaren lang niet alleen redacteur bij de radio nieuwsdienst van het ANP, maar ook nieuwslezer. (Jan: “Dat heeft enkele keren tot verwarring geleid als ik soms het nieuws las tussen de uitzending door van Ronflonflon. Omdat mijn stem heel erg lijkt op die van Wim, kwamen er telefonische reacties van boze nieuwsluisteraars: ‘Het is toch te gek dat die Plafond ook nog het nieuws leest!’)

Een immense, eetbare drol op de stoep van de buren 

Het artikel van Jan is deze maand te lezen in het themanummer dat de Historische Kring wijdt aan ‘Bussum en de televisie’ (Bussum is het geboortedorp van de Nederlandse televisie), onder de titel ‘Bussum als proeftuin van multi-kunstenaar Wim T Schippers’. Het verhaalt over een reeks hilarische gebeurtenissen, in ‘gekte’ — het woord is gemunt door Wim — nog altijd door niets overtroffen. 

wim jan schippers

De anekdotes tuimelen over elkaar heen. Bussum was niet alleen de proeftuin voor de waanzinnige invallen van de jonge Wim Schippers, zijn buren waren ook proefdieren. Zo  vertelt Jan over de nep-drollen die Wim maakte van ontbijtkoek, pindakaas en ander materiaal, glimmend gemaakt met boter. Een drol van onmenselijk grote omvang (en in principe eetbaar) werd op de stoep van de buren gelegd. Die verwijderden de immense drol met afgrijzen en begroeven hem in de tuin, uiteraard gniffelend gadegeslagen door de maker. De drol liet een grote vetvlek op de stoep achter. In de Verlosserkerk lieten Wim en Jan een detectiveroman achter met de naam van hun vader erop, zodat het leek alsof hij tijdens de dienst had zitten lezen, en stopten ze collectegeld in de kleding van andere kerkgangers, wat tot veel verwarring aanleiding gaf als zij gingen staan. 

Jan Schippers onthult in zijn verhaal ook de oorsprong van het legendarische Willy Dobbeplantsoen. Het fictieve parkje komt voor in een aantal tv-shows die Schippers schreef, zoals Op zoek naar Yolanda en De Lachende Scheerkwast. “Twee witte bankjes, drie kerstbomen, een straatnaambord en een beukenhaag”, aldus omschreef Harmen Siezen het lulligste plantsoen van Nederland in een uitzending van het NOS Journaal in november 1997. Volgens het artikel van Jan Schippers in het Bussums Historisch Tijdschrift heeft zijn broer niet voor niets gekozen voor tv-omroepster Willy Dobbe als naamgeefster voor het parkje. Want de familie Dobbe woonde in een nieuwbouwwoning aan de Ceintuurbaan, niet ver van het huis van de familie Schippers. Als Wim en Jan op het balkon stonden, konden ze in de tuin van dat huis kijken waar Willy, twee jaar jonger dan Wim, op mooie dagen samen met haar zus in badpak lag te zonnen.

Het parkje haalde het NOS Journaal nadat in het Overijsselse plaatsje Olst een stukje groen daadwerkelijk de naam Willy Dobbe plantsoen kreeg en precies zo werd vormgegeven als in de tv-shows van Wim T. Schippers. Zowel Wim als Willy kwam af op de onthulling van het plaatsnaambord, een initiatief van een plaatselijke herensociëteit.

Inmiddels is er ook een Wim T. Schippersplein. Uiteraard in het Hilversumse Mediapark, te bereiken via de Rudi Carelllaan en de Frits Spitsstraat. En als je toch in Hilversum bent, loont een wandeling naar het VPRO-gebouw de moeite, waar in de tuin een monumentale drol ligt. Uiteraard ontworpen door Wim T. Schippers.

  

Bussums Historisch Tijdschrift, jaargang 37 nummer 3. Losse nummers (€7,50) zijn te koop bij Boekhandel Los en Boekhandel Bruna te Bussum, of via de Historische Kring Bussum (www.historischekringbussum.nl).

 

Uitzending van het NOS Journaal over de opening van het Willy Dobbeplantsoen

https://www.youtube.com/watch?v=7jf1J3ipVRw 

 

 

Copyright © 2015-2024 Martin Rep | Radboudlaan 14 | 1402 XP  Bussum