Voor me op mijn bureau staat een schaalmodel, een op tien, van een witte Puch. Ik kreeg het ooit van Cor van Breukelen. Vandaag schrijf ik mijn herinneringen aan Cor op. De man die me niet alleen prachtige momenten op de Puch bezorgde, maar ook inspireerde tot het schrijven van steeds nieuwe verhalen.

Hij zaaide meer verwarring dan welke andere Nederlands kunstenaar dan ook. Hij is de bedenker maar ook de vormgever van het woord ‘gekte’; van de Pindakaasvloer, die werd aangekocht door het gerespecteerde Museum Boijmans van Beuningen (2010); hij zette het Amsterdamse uitgaanspubliek voor gek met de theatervoorstelling Going to the dogs (1986), die volle zalen trok in de Amsterdamse Stadsschouwburg (de acteurs waren herdershonden) en hij haalde vrolijk naakt op de brave vaderlandse tv (Hoepla, 1967; Waldolala, 1978). Volgend jaar wordt Wim T. Schippers, opgegroeid in Bussum, tachtig jaar. Zijn jongere broer Jan eert hem met een hilarisch artikel in het Bussums Historisch Tijdschrift waarin zijn Bussumse jaren centraal staan, en onthult en passant het geheim van het Willy Dobbe plantsoen.

Zou Johnny Rep mijn boek hebben uitgelezen?

Deze maand is het tien jaar geleden dat Menne Merx overleed. Veel te jong.