Januari 1984. Ik ben net begonnen op de redactie van de Volkskrant. Het meeste langharige tuig dat daar werkt, heeft inmiddels het haar in een net model laten knippen, maar de geest van linksigheid en het geloof in de revolutie heerst nog volop.

Een van de eersten met wie ik kennis maak, is een kalende knaap van mijn leeftijd, die mijn kennis test van The Beatles. Als ik daarvoor ben geslaagd, word ik voorgesteld aan een andere binnenland-redacteur, Adriaan de Boer. Ons gesprek komt al snel op The Rolling Stones, waarbij ik zo achteloos mogelijk laat vallen dat ik bijna twintig jaar eerder het legendarische concert van de Stones in het Kurhaus heb bijgewoond.

“Werkelijk?”, antwoordt Adriaan. “Ik zat met mijn band in het voorprogramma.” Daar heb ik niet van terug.

Tien jaar later, bij het dertigjarig jubileum van het concert, schrijft Adriaan zijn herinneringen aan die legendarische 8e augustus 1964 op voor de Volkskrant. Met zijn toestemming volgt hieronder dat verhaal.

De moeder van alle hitlijsten, de Top 2000, heeft een hele trits van andere lijsten gegenereerd. Ik voeg daar dit jaar mijn eigen lijst aan toe: de top-tien van de eerste platen uit mijn platenkast (soms die van anderen).

The Rolling Stones in Nijmegen, nee, beter nog: The Rolling Stones in mijn eigen achtertuin! Hoe ik 25 jaar geleden mijn dochters liet kennismaken met ‘The greatest rock ’n roll band on Earth’. Deel 2 in een mini-serie over het Nijmeegse stadspark de Goffert. 

In de inleiding tot zijn biografie somt schrijver Philip Norman op hoe de jonggestorven Buddy Holly zijn sporen op de populaire muziek en cultuur in de twintigste eeuw heeft gedrukt. Een kleine greep.