BlokkerSinds begin 1963 volgde ik op mijn Philips radiootje de Top Twenty van Radio Luxemburg. Vanaf dat moment zorgde ik ervoor elke zondagavond om 11 uur - ’s winters om 12 uur in verband met het tijdsverschil - het apparaat aan te zetten.

Op 21 april 1963 luisterde ik bij mijn vriend Rob Berghege thuis. Er was een nieuwe plaat in de lijst, From Me To You, die binnenkwam op nummer 6. Een stel jongens met falsetto stemmetjes, begeleid door gitaren, een swingende drum en een mondharmonicaatje. Rob deinde op de muziek mee. “Leuk nummer”, zei hij, “die wil ik wel kopen. Wie zijn het?”
Zo ontdekte Rob the Beatles voor Nederland.

We lieten ons haar groeien in de Beatles-stijl en trokken er de aandacht mee in Amsterdam, waar we op zaterdagmiddagen heen gingen voor de nieuwste grammofoonplaten, om op de Wallen naar de meisjes achter de ramen te loeren en om voor een kwartje een zak patat-met te kopen. ‘She loves you, yeah yeah yeah’ riepen de mensen ons na. Amsterdam had nog een lange weg te gaan voor het ’t magies sentrum van de wereld zou worden.

Eindelijk, eindelijk! Daar liepen The Beatles het podium op. De camera's van het NTS Journaal gingen draaien en werden op de voorste rijen gericht. Iedereen had verhalen gelezen over waanzinnige taferelen met Beatle-fans in Engeland en de VS (flauwvallende meisjes, maar vooral: hysterische meisjes, die naar het scheen hun slipje op het podium gooiden). Als dergelijke gebeurtenissen zich ook hier in Nederland zouden voordoen, moest dat worden vastgelegd. Van het ene moment op het andere werd het een geduw en getrek voor in veilinghal ‘Op Hoop Van Zegen' in Blokker. ‘Zitten!', commandeerde organisator Ben Essing. De fans waren tot alles bereid, als hun idolen maar zouden spelen. Wij gingen zitten.
The Beatles sloegen een paar akkoorden aan. Het gejuich werd gegil. Iedereen ging meteen weer staan en dromde naar voren. Pas seconden nadat de muziek was ingezet, werd de melodie herkend. Rob draaide zijn gezicht naar me toe en schreeuwde: “I saw her standing there!” Hij en ik en alle andere fans gilden de woorden mee, de muziek zelf was nauwelijks te horen. Het was een typisch concert in de hoogtijden van Beatlemania.
The Beatles gaven op ‘B-Day’, zaterdag 6 juni 1964, twee optredens in Nederland, in het Noord-Hollandse veilingdorpje Blokker. Het middagconcert was niet uitverkocht. Op de piratenzender Radio Veronica werden oproepen gedaan om toch vooral te komen, er waren nog zat plaatsen verkrijgbaar.
’s Avonds was het wat anders. Bussen uit heel Nederland stroomden toe. Veronica had, samen met het blad Muziek Expres, de ‘Fab Four’ naar Nederland gehaald. Rob en ik behoorden tot degenen die een kaartje voor het avondconcert hadden gekocht.
Op de tv hadden we eerder het studio-gesprek met the Beatles gevolgd. De band zat in een zaaltje in een van de Hilversumse studio’s, de fans in een andere zaal en zij mochten vragen stellen. Daarna zongen the Beatles een paar liedjes, klaar.
Ze maakten ook een tocht met een rondvaartboot door de Amsterdamse grachten. Rob en ik hadden niet veel zin daarheen te gaan. We voelen ons te goed om ons te begeven tussen de hysterische fans. De beelden daarvan zijn decennia lang op tv herhaald, inclusief het onvermijdelijke incident met die jongen die in de gracht sprong en probeerde aan boord van het Beatles-bootje te komen.
In Blokker doorstonden wij met de gillende menigte vanaf acht uur bijna twee uur lang een eindeloze rij Nederlandse artiesten. Wie het waren, niemand die het nog weet. De een na de ander werd weggejoeld door het publiek dat haast wanhopig ‘Beatles, Beatles’ riep.
Pas om tien uur verscheen de hoofdattractie op het podium van veilingkisten. Het gejoel en geschreeuw gingen over in een oorverdovend gejuich.
Drie maanden vóór het concert in Blokker hadden The Beatles gedaan wat de Britse top-attractie Cliff Richard en The Shadows nooit was gelukt: ze hadden de Verenigde Staten veroverd. Tot dat moment was hun succes voornamelijk een Britse aangelegenheid geweest, al hadden ze wat weerklank in andere Europese landen en drongen hun successen door tot de Nederlandse hitparade. Maar pas nadat de vier voet op Amerikaanse bodem hadden gezet en daar een ‘overnight success’ werden, werden ze ook in de rest van de wereld de populairste groep aller tijden.
Toen The Beatles naar Nederland kwamen, waren ze wel wereldberoemd, maar nog niet zo lang en ze waren ook nog wel te betalen, al vond iedereen het bedrag van 30.000 gulden per concert dat ze in Blokker ontvingen, waanzinnig. Dat ze in het nietige Blokker, een dorpje vlak bij Hoorn, optraden, was minder vreemd dan het nu lijkt. Al vanaf eind jaren vijftig werden daar concerten georganiseerd. Ben Essing, de zoon van de burgemeester, haalde onder meer Louis Armstrong, Benny Goodman en Cliff Richard naar de veilinghal. In de ruimte kon snel en makkelijk een podium worden gebouwd, voor het publiek was een tribune aanwezig.
Tegenwoordig is er een monumentje in het dorp, dat nu Oosterblokker heet, pal tegenover de veilinghal. Het is gemaakt in de vorm van een transistorradio en een stapel lp's. Op de voorkant de portretten van de vier Beatles, inclusief dat van Ringo Star, die niet op het concert aanwezig was, plus een lijst van de nummers die de Beatles speelden op ‘B-Day’:

  • I saw her standing there,
  • All my loving,
  • I want to hold your hand,
  • She loves you,
  • Twist and shout,
  • Long tall Sally,
  • Roll over Beethoven
  • Can't buy me love.

The Beatles in Blokker op YouTube

Copyright © 2015-2024 Martin Rep | Radboudlaan 14 | 1402 XP  Bussum