George Pierce Sun Records December 4 1956 03bVandaag zou hij 81 zijn geworden – in werkelijkheid haalde hij net de helft. Herinneringen aan een zeer gelovige jongen en een ontmoeting in New York met zijn ‘Million Dollar Quartet’. Waarom ik Elvis niet pruimde, is achteraf gezien onbegrijpelijk.

Van alle kanten komen indrukken op me af. Flitsende lichtreclames, die over, langs en onder gevels kruipen, een paar seconden flikkeren en dan de weg terug gaan of toch een andere kant op slingeren. Claxonnerende taxi’s. Straatmuzikanten. Een blote cowboy biedt zich aan om met meisjes op de foto te gaan. Sponge Bob staat achter mij te zwaaien. Op een meer dan manshoge poster staat Elvis Presley afgebeeld als mooie jongen van net twintig jaar. Zijn benen houdt hij uit elkaar, hij doet zijn bijnaam Elvis the Pelvis, het bekken, eer aan. Zijn gitaar hangt op zijn rug, hij houdt zijn mond scheef en ik kan zijn stem haast horen: ‘Well since my baby left me / I found a new place to dwell / it’s down at the end of Lonely Street / at Heartbreak Hotel’. Ik ben, met mijn jongste dochter Natasja op Times Square, New York, en we kijken onze ogen uit.

martin timesquareElvis is van ver gekomen. Duizend mijl naar het zuidwesten, in een shotgun house in Tupelo, Mississippi, werd op 8 januari 1935 een tweeling geboren. Jesse, de oudste, kwam dood ter wereld; Elvis, de jongste, zou geschiedenis schrijven. Hij zou worden een moederskindje en een door de hele wereld aanbeden idool, verslaafd raken aan pillen, aan Coca-Cola, aan hamburgers, pistolen en Elvis-sandwiches (een reusachtig stuk brood belegd met onder meer bacon en pindakaas), maar hij zou vooral wereldberoemd worden als The King en in 1977, slechts 42 jaar oud, sterven in de badkamer van zijn protserige landhuis Graceland in Memphis, Tennessee. Om op datzelfde moment onsterfelijk te worden. Aan rondleidingen door Graceland wordt meer geld verdiend dat The King tijdens zijn leven bij elkaar sprokkelde met zingen en zelfs de houten keet waar hij werd geboren, als nieuw gerestaureerd tot het ‘Elvis Presley Birthplace Museum’, trekt jaarlijks vele bezoekers naar Tupelo.

Toen Natasja zestien jaar werd, nam ik haar voor het eerst van haar leven mee naar Parijs, de stad waarvan ze als klein meisje droomde. Tweeëntwintig jaar later neemt Natasja mij mee: we gaan samen naar New York, de stad waar zij aan verslingerd is geraakt. We hebben een programma samengesteld met dingen die we per se willen zien. Zo wil ik wandelend over de Brooklyn Bridge naar Manhattan en heeft Natasja een musical op Broadway, of off Broadway, op het lijstje gezet. Hier, op Times Square, worden tickets voor dumpprijzen aangeboden. Is er echt een musical over Elvis?

pim maasMet Elvis had ik nooit zo veel op. Hij brak door in 1956, toen ik nog te jong was om aangestoken te worden door de rock ’n roll. Rock around the clock van Bill Haley hoorden we af en toe op de Draadomroep. Ik vond het schitterend, maar de gelijknamige film leidde tot opstootjes, met als toppunt van schande jongeren die in de bioscoop gingen dansen. Toen een jaar later de muziek van een schreeuwende knaap met de naam Elvis Presley ook in Holland doordrong, kreeg hij vooral aanhang bij nozems, vetkuiven en andere ongunstige knapen die bij elkaar hingen op de Nieuwendijk in Amsterdam en die rondscheurden op brommers. Op het Zaandamse plein de Burcht trad tijdens de Luilaknacht in 1960 Pim Maas op, een jonge zanger die zich om de microfoonstandaard kronkelde. Maas was ‘de Nederlandse Elvis Presley’ – Elvis zelf had hem zo geïntroduceerd bij fans die voor de deur stonden van het huis in Duitsland waar hij woonde tijdens het vervullen van zijn militaire dienstplicht. Pim had hem daar opgezocht en zou zelfs bij hem thuis en later in de kazerne muziek met hem hebben gemaakt. 

Wisten wij veel: mijn Dicky was een fan van de keurige Cliff Richard. Cliff begon zijn loopbaan als de Engelse Elvis Presley. Ik hield van The Beatles – The Beatles konden tot de grootste fans van Elvis gerekend worden (“Elvis started it all”, zei John Lennon). We waren gek op Buddy Holly. Elvis was de grote inspirator van Buddy.

Wisten de dominees veel: Elvis was een zeer gelovige jongen. Hij zong, on stage en off stage, graag gospelnummers, recht uit zijn hart. Een flink aantal daarvan heeft hij op de plaat gezet. Jezus speelde een belangrijke rol in zijn leven. Net als bij veel van zijn generatiegenoten. Onder hen z’n collega-muzikanten Johnny Cash, Jerry Lee Lewis en Johnny Cash, met wie hij op 4 december 1956 een paar uur zat te jammen in de studio Sun Records van Sam Phillips. Platenproducer Phillips was zo slim geweest de bandrecorder mee te laten draaien, zodat de complete sessie bewaard is gebleven. Het was een bijzondere bijeenkomst van vier rockers van naam, daar in Memphis. Elvis had al een paar grote hits op zijn naam en stond inmiddels onder contract bij RCA. Jerry Lee Lewis (Great Balls of Fire, Whole lotta shakin’ going on) zou een grote ster worden maar begeleidde voorlopig alleen nog maar andere artiesten. Carl Perkins had een hit gescoord met Blue Suede Shoes. Tijdens de sessie liep Johnny Cash binnen, die een paar jaar later Elvis naar de kroon zou steken in populariteit. ‘The Million Dollar Quartet’ werd deze gelegenheidsformatie de volgende dag genoemd in de lokale krant. De muziek werd jaren later uitgebracht op cd, in 2010 volgde een musical. Natasja en ik kijken elkaar aan. De kortingen die op de displays worden genoemd, zijn verleidelijk.

million dollar quartet

New World Stages in 50th Street, op minder dan tien minuten lopen, is een aardig theater met een terras ernaast. Er draaien veel shows die eerder op het echte Broadway gingen. Onze vrees dat we met onze goedkope kaartjes op slechte plaatsen terecht zouden komen, wordt niet bewaarheid: we zitten op de voorste rij. Ik wil een foto maken van Natasja in het theater, maar word vriendelijk terechtgewezen door een van de ouvreuses: “It is not permitted, Sir.”

Al gauw genieten we volop van de show. Rond het gegeven van de vier jammende rock-idolen hebben Floyd Mutrux en Colin Escott een dun maar amusant verhaaltje geweven. Elvis is de arrogante ster die met een vriendin een bezoekje brengt aan zijn oude baas. Jerry Lee Lewis wil de kans krijgen om zelf een plaat op te nemen, Johnny Cash durft Sam Phillips niet te vertellen dat hij een beter contract kan krijgen bij een andere platenmaatschappij. Phillips zelf filosofeert over zijn sterren, die hij een toekomst hoopt te kunnen bieden en er ondertussen zelf beter van hoopt te worden. Er wordt gediscussieerd en gepraat over Jezus, de jongens zingen gospelsongs maar ook stevige rocknummers. Perkins is boos dat Presley zijn song Blue Suede Shoes heeft gestolen en er veel meer succes mee heeft dan hijzelf. En het mooist zijn natuurlijk de songs. Natasja, die twintig jaar is geboren nadat al deze hits op de radio kwamen, geniet er net zo veel van als ik.

In de musical wordt maar een deel van de songs vertolkt die in december 1956 werden opgenomen. In een van de mooiste nummers op de cd is Elvis te horen terwijl hij uit volle borst over zijn geloof zingt (het nummer komt niet voor in de musical): Just a little talk with Jesus. Het is ontroerend in zijn eenvoud:

You may have doubts and fears
Your eyes may fill with tears
Now Jesus is a friend
Who watches day and night

Well, He wrote my name above
And He filled my soul with love
Well, just a little talk with my Jesus
Gonna make it right.

Voor het eerst voel ik echt dat deze muziek deel uitmaakt van het Amerikaanse erfgoed. Voor ons was het fascinerende muziek die we bij vlagen opvingen op de radio. Maar deze jongens zongen over wat ze meemaakten op school, in de kerk, over Jezus, over hun high-school sweetheart. Over hun eigen leven.

Als we naar buiten lopen, het nachtelijke New York in, betrap ik mezelf erop dat ik nog zachtjes aan het zingen ben. The King lives!

 

De Elvis Sandwich

elvis sandwich

In zijn kritische biografie Elvis beschrijft Albert Goldman een nachtelijke trip van Graceland naar Denver in Elvis’ privé-jet die hij in 1976 met zijn kameraden maakte omdat ze gehoord hadden dat ze daar een snack konden kopen die de Fool’s Gold Loaf werd genoemd. De sandwich bestond uit een uitgehold stokbrood gevuld met een pot pindakaas, een pot jam en een pond bacon. Ze had een waarde van 8.000 calorieën en kostte destijds 50 dollar. De ‘Elvis Sandwich’ is nog steeds te koop en kost tegenwoordig 65 dollar.

 

De trailer op YouTube

Copyright © 2015-2024 Martin Rep | Radboudlaan 14 | 1402 XP  Bussum