Is De Gelderlander een meneer, en wie is die meneer?
- Gegevens
In de nacht van vrijdag 26 op zaterdag 27 juni 2009 rolden de laatste exemplaren van dagblad De Gelderlander van de drukpers in Nijmegen. Voortaan zou de krant elders worden gedrukt. Het betekende het einde van een historie die in 1848, 161 jaar eerder, was begonnen in een drukkerijtje op de hoek van de Waalkade en de Grotestraat. De krant nam afscheid van de pers met een boek waarin herinneringen aan de drukpers werden vastgelegd. Ik schreef daarvoor onderstaande bijdrage.
Lees meer: Is De Gelderlander een meneer, en wie is die meneer?
Voor een kwartje onder de douche
- Gegevens
Douchen en in bad gaan was voor ons vroeger een onbekende luxe. Zelfs warm water uit de kraan was iets waarvan je alleen kon dromen. Gelukkig was er voor ons uitkomst: het badhuis. Met een opgerolde handdoek en een stukje zeep wachten op je beurt.
Lees meer: Voor een kwartje onder de douche
Hoe een Volkswagen Kever aan gort werd gereden
- Gegevens
Veel verdienen deden we niet, de jonge knapen die de aanstormende redactie van de Amersfoortse Courant/Veluws Dagblad (AC/VD) uitmaakten, begin jaren zeventig. Maar belangrijk was dat niet: we stonden op de drempel van een glanzende toekomst.
Lees meer: Hoe een Volkswagen Kever aan gort werd gereden
Het Puch-meisje achterop, de condooms in het vakje op de benzinetank
- Gegevens
Slecht nieuws voor de nozems en hippies van weleer die al tientallen jaren hun Puch of Tomos uit de sixties koesteren: ze worden binnenkort geweerd uit de steden, te beginnen met Amsterdam. Reden: ze vervuilen het milieu te veel. Ik had in 1966 al ruzie over mijn stinkende en rokende eerste liefde.
Lees meer: Het Puch-meisje achterop, de condooms in het vakje op de benzinetank
Nog altijd doe ik mijn extra M-daad
- Gegevens
Zo gezond als melk was in de naoorlogse jaren, zo ongezond is ze nu. In mijn jeugd speelde melk nog een belangrijke rol. Je kreeg het binnen via de havermoutpap, de onovertroffen Saroma-toetjes, de griesmeelpudding en de warme gortepap. Herinneringen van een voormalige M-Brigadier.
Lees meer: Nog altijd doe ik mijn extra M-daad
Telefoon? Er zijn nog heel veel wachtenden voor u
- Gegevens
We denken er hard over de vaste telefoon de deur uit te doen. Er zijn nog maar drie of vier mensen die ons op dat nummer bellen. Bij onze mobiele telefoons hoort een maandelijkse bundel waar we nooit doorheen raken, en Dicky en ik mogen onderling onbeperkt gratis bellen. Een kleine geschiedenis van het telefoneren: hoe we op de wachtlijst kwamen voor een nummer en hoe dat allemaal veranderde. Stel je voor: een witte telefoon!
Lees meer: Telefoon? Er zijn nog heel veel wachtenden voor u
De kristalontvanger op de jongenskamer
- Gegevens
Geen jongenskamer zonder radio. Ik was bezig de wereld te ontdekken. Met de saaie draadomroep van mijn ouders kwam ik niet ver. Deel 2 in de serie over de radio in de jaren vijftig en zestig: de kristalontvanger.
Lees meer: De kristalontvanger op de jongenskamer
Tussen mr. G.B.J. Hiltermann en het Radio Prentenboek
- Gegevens
Op mijn iPhone springt een melding in beeld als er ergens in de wereld iets belangrijks gebeurt. Op elk moment van de dag worden we op de hoogte gehouden van groot en klein nieuws, vooral via internet. Maar mijn leven werd gekleurd door de radio. Deel 1: Herinneringen aan de Draadomroep.
Lees meer: Tussen mr. G.B.J. Hiltermann en het Radio Prentenboek
De bakker belde maar één keer
- Gegevens
Waar zijn ze gebleven: de voddenman, de petroleumboer, de melkhandelaar? Nooit meer klinkt de kreet ‘foddóóó!’ door de straat. Wie nu nog aanbellen, zijn de mannen van UPS of frisse meiden die mij miljoenenwinsten voorspiegelen in de BankGiro Loterij. Telefonische verkoop is flink aan banden gelegd, vandaar dat het aantal mensen dat aanbelt weer aan het toenemen is.
Lees meer: De bakker belde maar één keer
‘Opstandig, maar meegaand’
- Gegevens
Dit jaar is het een kwart eeuw geleden dat ik afscheid nam van de Volkskrant. Zeven jaar had ik daar gewerkt op de eindredactie binnenland. Bij dit soort gelegenheden werd vaak een namaak-Volkskrant volgeschreven door de collega’s. Bij mij was dat niet anders. Opening voorpagina van deze bijzondere uitgave was een hilarisch verhaal van binnenland-collega Rob Vreeken, die mijn avonturen met de langharigenclub WDPOHZLAWW in de jaren zestig langs de meetlat goed-fout legde. Ik kwam er niet goed af. Rob Vreeken aan het woord.
Lees meer: ‘Opstandig, maar meegaand’