goudenhelm

Dankzij de gewelddadige kunstroof uit het Drents Museum heb ik een onverwacht extra vinkje kunnen zetten op mijn bucketlist. 

Ik heb The Rolling Stones (check, vier keer) zien optreden en The Beatles (check). Beatrix (check) en Claus (check) een handje gegeven, Frans de Munck (check) zien keepen in het Nederlands elftal, tussen de monolieten van Stonehenge gewandeld (check) en ik heb de gouden helm van de Daciërs gezien (check) – wat meer kan een mens zich nog wensen? Welnu: dat die helm, de grootste kunstschat uit de geschiedenis van Roemenië, straks als een blok gesmolten goud wordt teruggevonden in de schuur van een van de Noord-Hollandse boeven natuurlijk. Want dan heb ik een legendarische schat gezien die voorgoed is verdwenen (check check!), net zoals de hangende tuinen van Babylon of de Barnsteenkamer uit het Catharinapaleis bij Sint Petersburg.

vakantie76 stonehenghe martin
assen0
 Rolling Stones
 640px Werkbezoek Beatrix en Claus aan provincie Utrecht Beatrix en Claus in Zegveld Bestanddeelnr 925 8224

Ik ging naar Assen om de goudschatten van de Daciërs te zien, aangespoord door de eigenzinnige oudheidkundige Jona Lendering, die afgelopen juli laaiend enthousiast blogde over de expositie in het Drents Museum: 

Je hebt exposities en exposities. De meeste zijn goed genoeg. Er zijn er echter een paar die nét wat meer de toon zetten en geen hype nodig hebben om uit te groeien tot iets dat je een museaal evenement kunt noemen. Of de expositie waar iedereen het over heeft. Of dé tentoonstelling van dit jaar. Wat nou de precieze chemie is, dat weet ik niet, maar de Doggerland­tentoonstelling in het Rijks­museum van Oud­heden was een voorbeeld. Een paar jaar later weten mensen er nog alles van. Terwijl ik in Assen van de voorwerpen genoot, bedacht ik dat ‘Dacia, rijk van goud en zilver’ ook weleens zo’n museaal evenement kan blijken te zijn. 

Die laatste zin heeft een voorspellende waarde die Lendering niet vermoed zal hebben op het moment dat hij zijn column schreef. Sinds de opzienbarende kunstroof van afgelopen weekend, waarbij behalve de helm ook drie massief gouden armbanden verdwenen, weet iedere Nederlander wie de Daciërs waren (een volk dat leefde in het huidige Roemenië, dat de zilver- en goud­smeed­kunst tot in de perfectie beheerste maar wonderlijk genoeg niet kon schrijven, zodat we niet veel weten van zijn geschiedenis), en dat de Roemenen nu heel boos op ons zijn omdat wij zo slecht op hun nationale schat hebben gepast.

De expositie was inderdaad heel mooi opgezet, al kon ik niet nalaten een kritische noot in het gastenboek achter te laten omdat ontwerpers steeds vergeten dat witte teksten op een gekleurde of donkere achtergrond zo goed als onleesbaar zijn voor bejaarden, die toch de hoofdmoot vormen van de museum­bezoekers. Dat schrijf ik trouwens bij de meeste exposities die ik bezoek, tot nu toe zonder resultaat.

Assen was verder de moeite waard. Op weg naar het museum werd ik plots verrast door het beeldje van Bartje-die niet-veur-brune-bonen-bidt. Ik ging er wel mee op de foto, maar vond dit achteraf toch geen vinkje van mijn bucket­list waard. 

 

Copyright © 2015-2025 Studio Martin Rep Bussum