Een ‘pake’ die met een hondenkar groente ventte in Friesland, een overgrootvader die hetzelfde deed in Zaandam – in mijn familie waren honden bepaald geen onbekend verschijnsel. Deel 4 in mijn serie hondenverhalen, met daarin het wrede einde van een politiehond.

Fort Lent aan de Waal bij Nijmegen werd eind negentiende eeuw gebouwd om het vaderland te beschermen tegen invallen van de Russen of de Duitsers. Maar afgelopen weekend werd het fort zonder slag of stoot veroverd door Zaankanters en hun afstammelingen. Een verjaardag met een gouden randje.

Voor de laatste keer een verhaal over mijn oude leraar Frans: Edgard Lemaire, na zestig jaar nog altijd niet vergeten. Over zijn twee dichtbundels, de ontvangst daarvan, en zowaar een teruggevonden ‘nieuw’ gedicht. 

Zestig jaar geleden verhuisde het Zaanlands Lyceum van de Westzijde in Zaandam naar een gloednieuw onderkomen aan de Vincent van Goghweg. Het oude gebouw was vervallen en voldeed niet meer aan de eisen van de tijd. Toch hielden veel leerlingen van het statige neo-klassieke cultuurpaleis; de latere cineast Ot Louw maakte er met een aantal vrienden zelfs een film over, die nog altijd online is te bekijken.
Tijd voor een terugblik. Hoe zat het ook alweer met de leraar Frans, Edgard Lemaire? Op het lyceum moesten we hem aanspreken met ‘Monsieur Lemaire’. Zestig jaar later kan ik zijn twee kleinkinderen Ernst en Rob op dezelfde manier begroeten. Twee mannen die niet alleen op hum ‘bompa’ lijken, maar ook vol herinneringen zitten aan de man, die tientallen jaren leed onder zijn vlucht uit zijn geboorteland België. 

Elfstedentochten. Kruiend ijs dat de vuurtoren van Marken bedreigt. IJsbrekers op de Zaan. Gaan we het ooit nog meemaken? Ik hoop van wel, als ik er maar niks mee te maken hoef te hebben. Herinneringen aan de winters uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. 

Elke dag weer een verrassing wat het nieuwe kalenderblaadje brengt van de Gouden Jaren scheurkalender van journalist/schrijver Annegreet van Bergen. Het toiletbezoek in huize Rep wordt dagelijks een aangenaam verpozen dankzij Annegreets korte nostalgische overpeinzingen. Over hoe moeder vroeger de was deed, hoe kinderen van nu niet snappen wat ze met een katoenen zakdoek aan moeten, over de spinazie-academie, kroontjespennen, zeemleren lappen en inktlappen, noem maar op.

Wie was Piet Kruiver? Wie kent Piet Kruiver nog? 

Piet Kruiver was een beroemde Zaanse profvoetballer, die tien jaar lang grote successen behaalde in Nederland en in heel Europa. Maar hij is vooral een tragische, bijna vergeten held. Over die held gaat, meer dan veertig jaar na zijn dood, mijn volgende boek. Pietje Kruiver uit Koog aan de Zaan is dat zonder meer waard. Komende zondag vertel ik er alles over in het radioprogramma Adres onbekend. 

Eigenlijk is het niets om je voor te schamen, vind ik. Daarom moet na al die jaren het hoge woord er maar eens uit, ik ben nu oud genoeg, niemand kan me meer wat maken.

Vooruit, daar komt-ie:

ik heb vroeger aan amateurtoneel gedaan.

Herinneringen aan de christelijke gymnastiekvereniging Kracht en Vlugheid Zaandam.  Het oordeel over mij was snel geveld. “Vierde gelid”, zei de meester al na een kwartiertje.

Het is treurig gesteld met de pisbakken in Zaanstad. Een paar jaar geleden verdween het laatste openbaar toilet van de Dam, en ondanks een motie waarin burgemeester en wethouders de opdracht kregen voor vervanging te zorgen, is er nog altijd geen resultaat zichtbaar. In mijn jeugd waren er aanzienlijk meer gelegenheden om de nood te lenigen, maar dat was toch niet genoeg voor mij. Herinneringen aan een hoogst ongemakkelijke dag in 1959.